محرم ۱۴۴۰، لبیک یا حسین (علیه السلام)

---

لبیک یا حـسـین(علیه السلام)

باز محــرم رسید، مـاه عزای حسـین

سینه ی ما می شود، کـرب و بلای حسین

کاش که ترکم شود غفلت و جـرم و گناه

تا که بگیرم صفا، من ز صفای حـسـین

 

از دیدگاه امام حسین (علیه السلام) شریف‌ترین انسانها کسی است، که با اولین دعوت و اولین سنجش یعنی، عقل باطنی و سنجیدن و در ترازو قرار دادن خود، قبل از اینکه دیگران به او هشدار دهند، درس بگیرد و به راه بیاید.

درسهای محرم ؛ درخشان ترین جلوه ی بعثت و رساترین فریاد لبیک به ندای غدیر است و تداوم حق گویی و عدالت خواهی علی (ع) و نمود ظلم ستیزی و استقامت در هر زمان و هرنسل .در کلاس عاشورا ؛ اصغر (ع) نماد آخرین و مظلومترین حلقه ی بندگی و عبودیت .قاسم (ع) ، پیام فداکاری و ایثار برای یک نوجوان در رسیدن به خود شکوفایی و من آرمانی .ذکر رقیه (س) یعنی گشودن مشکلات بزرگ با توسل به دستهای کوچک نهال سه ساله و دختری از تبار یاس کبود .اکبر (ع) ، تبلور شجاعت یک جوان در انتخاب زندگی جاوید و الگو و تعریف عملیاتی برای درس مهارتهای زندگی .عباس (ع) ؛ نمایشی عظیم از عینیت بخشیدن به یک روح حماسی ؛ مرید و مراد بودن ؛ تابعیت محض از امامت و ولایت .

زینب (س) ؛ یعنی تداوم یک رسالت و پیامی به بلندای تاریخ ؛ عشق و محبت پایدار به برادر و امام خود، اسوه ی مقاومت و صبر جمیل ،برای تمام عرصه ها و آیینه ای از یک زن کامل ،با بینش و بصیرت …و نهایتا ً اینکه : حسین (ع) یعنی عشق به تمام خوبیها ؛ نماد توحید عملی وجلوه ای از والاترین امر به معروف و نهی از منکر . و نماز ظهر عاشورایش یعنی ” اقامه ی نماز در هر حال “و «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعی‏ إِلى‏ رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً، فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی، وَ ادْخُلی‏ جَنَّتی‏»

امام خمینی(ره):

ما ملت گریه سیاسى هستیم، ما ملتى هستیم که با همین اشک‌ها سیل جریان می دهیم و خرد می کنیم سدهایى را که در مقابل اسلام ایستاده است.